Sjeik Salman al-Awdah was formeel de mentor van Osama bin Laden.  Osama bin Laden prees al-Awdah zelfs in talloze audio- en videoboodschappen.  al-Awdah stelt nu echter de misdaden van Al Qaida openlijk aan de orde.

 

Hij richtte de volgende brief aan Osama bin Laden: 

 

Een Ramadanbrief van Salman al-Awdah gericht aan Osama bin Laden 

 

Broeder Osama:

 

Hoeveel bloed is er vergoten? Hoeveel onschuldige kinderen, vrouwen, en oude mensen werden gedood, verminkt, en uit hun huizen verdreven in de naam van “Al Qaida”?

 

Verheugt het je om Allah te ontmoeten met deze zware last op je schouders? Want het is inderdaad een zware last – van tenminste honderdduizenden onschuldige mensen, zoniet miljoenen.

 

Hoe kun je dat nu wensen? – na te hebben geleerd dat Allah’s Boodschapper zei: “Wie zonder reden zelfs maar een mus doodt, zal deze ten overstaan van Allah op de Dag des Oordeels horen roepen: ‘Mijn Heer! Die persoon heeft mij zonder reden gedood. Hij heeft mij niet gedood uit noodzaak voor levensbehoud’.”

 

Onze religie staat zelfs op ter verdediging van het leven van een mus. Zij kan de moord op onschuldige mensen nooit accepteren, ongeacht welke aangedragen rechtvaardiging er dan ook voor gegeven mag worden.

 

Heb je niet gelezen waar de Profeet (vrede zij met hem) zei: “Ooit zat één van de profeten onder een boom en werd hij door een mier gebeten. Dat is de reden waarom hij het mierennest heeft verbrand. Waarop Allah hem vroeg: ‘Waarom niet slechts die ene mier?’ ” [Sahîh Muslim]

 

Allah openbaarde aan die profeet: “Wat? Alleen maar omdat één mier je heeft gebeten, heb je een heel land verbrand dat Allah’s roem prijst!” [Sahîh Muslim (2241)]

 

Als dit het geval is voor een  mierennest, bedenk dan hoeveel erger het moet zijn wanneer het mensen betreft aan wie letsel wordt toegebracht.

 

Wie is verantwoordelijk voor al die jonge Moslims, nog in de bloei van hun jeugd, met al het enthousiasme van hun leeftijd, die het slechte pad opgegaan zijn en waarvan ze geen idee hebben waar het naartoe leidt?

 

Heden ten dage is het imago van de Islam bezoedeld. Mensen over heel de wereld zeggen dat de Islam leert dat degene die haar niet aannemen moeten worden gedood. Ook zeggen ze dat de leer van de aanhangers van het Salafisme Moslims doodt die hun opvattingen niet delen.

 

De werkelijkheid van de Islam is echter dat onze Profeet (vrede zij met hem) de trouweloze hypocrieten in zijn midden niet doodde, ook al had Allah hem onthuld wie zij waren, en hem laten weten dat zij waren voorbestemd voor de diepste diepten van de Hel. Waarom zag hij af van die daad? Hij gaf de volgende reden: “Ik wil niet hebben dat mensen zeggen dat Mohammed zijn metgezellen vermoordt.”

 

Broeder Osama, wat er op  11 September is gebeurd – misdaden die wij al vanaf diezelfde dag met luide stem hebben veroordeeld – was de moord op een paar duizend mensen, mogelijk zelfs weinig minder dan drieduizend. Dit is het aantal dat in de vliegtuigen alsmede in de torens is omgekomen. Daartegenover staan Moslimpredikers – die onbekend en onvolprezen zijn gebleven – die erin geslaagd zijn om honderdduizenden mensen naar de Islam te leiden, mensen die zich sindsdien altijd door het licht van het geloof hebben laten leiden en van wie de harten vervuld zijn met de liefde van Allah. Is het niet duidelijk wat het verschil is tussen degene die doodt en degene die onderricht?

 

Onze Heer zegt ons: “Wie dan ook een mens doodt voor een andere reden dan doodslag of corruptie op Aarde, het ware alsof hij het hele mensdom had gedood, en voor hem die iemand het leven redt, alsof hij van het hele mensdom het leven heeft gered.”

 

Een ziel kennis en geloof bijbrengen is een verwezenlijking van het allerhoogste belang. Dat is wat ons grote zegeningen zal opleveren.

 

Broeder Osama, wat valt er te winnen met de vernietiging van complete volken – dat is waarvan we nu getuige zijn in Afghanistan en Irak – en te zien hoe ze worden verscheurd door ziekten en honger? Wat valt er te winnen met de ondermijning van hun stabiliteit en iedere hoop op een normaal leven? Alleen al in Syrië and Jordanië zitten drie miljoen vluchtelingen samengepakt, om nog maar te zwijgen over al de mensen die naar het Oosten en het Westen vluchten.

 

De nachtmerrie van de burgeroorlog die nu volop in Afghanistan en Irak heerst, brengt Moslims geen vreugde. Toen de Profeet (vrede zij met hem) over een man hoorde van wie de naam Harb was (wat “oorlog” betekent in het Arabisch), gaf hij hem onmiddellijk een andere naam, omdat de Profeet oorlog haatte.

 

Allah zegt: “Strijden wordt jullie voorgeschreven, maar jullie moeten het verafschuwen.”

 

Oorlogsvoering is iets weerzinwekkend waar alleen op teruggegrepen mag worden onder de meest dringende en noodzakelijke omstandigheden wanneer geen enkele andere oplossing kan worden gevonden.

 

Wie heeft er baat bij om een land als Marokko, Algerije, Libanon, of Saudi-Arabië – of welk ander land dan ook – in een slagveld te veranderen waar niemand zich nog veilig voelt? Is het de bedoeling om de regering te dwarsbomen? Lost dit dan nu ook maar iets op?

 

 

Is dit het plan – zelfs wanneer het wordt bereikt door over de lijken van honderdduizenden mensen te marcheren – politie, soldaten, en burgers, zelfs de gewone moslims? Zal er geen belang worden gehecht aan hun slachtoffers, zeggende: “Zij zullen herrezen worden in het Hiernamaals uitgaande van de toestand van hun hart.”

 

Toegegeven, al diegenen die zijn vermoord zullen herrezen worden uitgaande van de toestand van hun hart. De vraag die wij onszelf moeten stellen is echter: in welke staat zullen wij worden herrezen? Hoe zullen we onszelf aantreffen wanneer we onze God ontmoeten? Hoe zal het zijn voor iemand die het gewicht van al deze ontelbare doden met zich meedraagt, of hij daar nu verantwoording voor wil nemen of niet?

 

Het belang van het  overbrengen van de boodschap van de Islam aan de mensheid is er een  die anderen kan beïnvloeden en overtuigen. Dit is een veel groter en veel gewichtiger belang dan die van het gebruik van grof geweld en dwang om anderen naar zijn wil te buigen. “Allah stuurde zijn Boodschapper (vrede zij met hem) als een gids voor de mensheid, niet als een belastingcollecteur.” zoals `Umar b. `Abd al-`Azîz placht te zeggen.

 

Wie is er verantwoordelijk – broeder Osama – voor de bevordering van de cultuur van de excommunicatie die families uit elkaar heeft gescheurd en die ertoe heeft geleid dat zonen hun vaders ongelovigen noemen? Wie is er verantwoordelijk voor het aanmoedigen van een cultuur van geweld en moord die vele mensen ertoe heeft gebracht om zonder wroeging het bloed van hun familieleden te vergieten, in plaats van de geest van liefde en kalmte te voeden die een moslimfamilie is verondersteld te hebben?

 

Wie is er verantwoordelijk voor de jonge mannen die hun moeders huilend achterlaten; die hun vrouwen in de steek laten; wiens kleine kinderen iedere dag wakker worden met de vraag wanneer pappa nu eindelijk naar huis komt? Wat voor antwoord kan er worden gegeven, als de vader heel goed mogelijk dood zou kunnen zijn, of vermist zonder dat er iemand is die zijn noodlot kent?

 

Wie is er verantwoordelijk voor dat Westerse regeringen elk liefdadigheidsproject in de wereld aanvallen, waardoor er overal in de wereld wezen, armen, en behoeftigen verstoken blijven van voedsel, scholing, en  andere basisbehoeften? Wie is er verantwoordelijk – broeder Osama – voor het vol zitten van de gevangenissen van de moslimwereld met onze jeugd, een toestand die alleen maar zal leiden tot nog meer extremisme, geweld en moord binnen onze samenlevingen?

 

Mohammed (vrede zij met hem) – mijn bron voor leiding zoals hij dat ook voor jou is – is dat waarmee hij kwam niet genoeg voor jou? Hij werd gezonden als een genade voor de hele mensheid. Allah zegt: “En Wij hebben u (Mohammed) slechts als een genade voor de hele mensheid gezonden.” [Sûrah al-Anbiyâ’: 107]

 

Het woord “genade” wordt niet aangetroffen in het vocabulaire van de oorlog. Waar is de genade in het vermoorden van mensen? Waar is de genade in het bombarderen van plaatsen? Waar is de genade in het tot doelwit maken van mensen en plaatsen? Waar is de genade in het tot oorlogsgebied maken van vele moslimlanden?

 

De Profeet (vrede zij met hem) bracht heel Arabië onder zijn heerschappij zonder een enkel bloedbad, ondanks alle veldslagen die tegen hem werden ondernomen. Het aantal mensen dat werd gedood gedurende de drieëntwintig jaar van zijn missie bedroeg minder dan tweehonderd. De moslims die gedurende die periode door hun vijanden werden gedood waren vele malen groter dan dat aantal.

 

Wat hopen een honderdtal  mensen in Algerije, of het dubbele aantal in Libanon, of een zelfde aantal in Saudi-Arabië te bereiken door het uitvoeren van geweldsdaden – of zoals ze het noemen, zelfmoordaanslagen? Deze daden zijn tevergeefs.

 

Laten we zeggen – louter hypothetisch – dat deze mensen het voor elkaar krijgen om ergens ter wereld de macht over te nemen. Wat dan? Wat kunnen mensen die geen levenservaring hebben hopen te bereiken op het gebied van goed bestuur? Mensen die geen kennis hebben van de Islamitische wet om hen te ondersteunen, en geen begrip van binnenlandse en buitenlandse betrekkingen?

 

Gaat de Islam alleen maar over wapens en munitie? Zijn jouw middelen doelen op zichzelf geworden?

 

Die ideologie die zo veel jonge mensen in zoveel delen van de wereld hebben omarmd, is dat een openbaring van Allah die niet betwijfeld of heroverwogen kan worden? Of is het louter een product van menselijk streven dat vatbaar is voor fouten en rectificatie?

 

Vele van je broeders in Egypte, Algerije en op andere plaatsen hebben het einde van de weg ingezien voor die ideologie. Zij begrijpen hoe destructief en gevaarlijk die is. Ze hebben ook de moed gevonden om in hun geschriften en op de radio te verkondigen dat zij het verkeerd hadden en dat de weg waarop zij zich bevonden de weg van de dwaling was. Ze geven toe dat het niet tot iets goeds kan leiden. Zij hebben Allah’s vergeving gezocht voor wat er is gebeurd en hebben hun oprechte spijt uitgedrukt voor wat zij hebben gedaan.

 

Degenen met onverschrokken harten hebben een net zo moedige geest nodig.

 

Hoor je de stemmen van de vrome schriftgeleerden niet, zij die Allah dag en nacht aanbidden en oprecht behoedzaam zijn voor Allah – hoor je ze niet weeklagen met precies dezelfde woorden die de Profeet (vrede zij met hem) gebruikte toen Khâlid b. al-Walîd, de opperbevelhebber van zijn leger, in dwaling handelde: “O Allah! Ik beroep mij op mijn onschuld bij U over wat Khâlid heeft gedaan.”

 

Deze zelfde woorden klinken na 1400 jaar nog steeds na in de smeekbedes van de geleerden van de Islam: “O Allah! Ik beroep mij op mijn onschuld bij U over wat Osama doet, en over hen die zichzelf verbinden met zijn naam of die onder zijn vlag werken.”

 

Ik zou je willen herinneren aan wat onze Profeet Mohammed (vrede zij met hem) zei tegen Usâmah b. Zayd – wiens naam je draagt – toen hij in het heetst van de strijd een man had gedood uit Juhaynah nadat die man had verklaard dat er geen andere God is dan Allah.

 

Nadat de Profeet (vrede zij met hem) hem berispte, zei Usâmah: “O Boodschapper van Allah! Hij zei dat alleen omdat hij bang was voor het zwaard.”

 

De Profeet (vrede zij met hem) antwoordde: “Hoe zult gij varen met de geloofsverklaring als die aan de orde komt op de Dag des Oordeels?”

 

Usâmah verdedigde zich: “Vraag vergeving voor mij, O Boodschapper van Allah.”

 

Hij herhaalde alleen maar wat hij had gezegd: “Hoe zult gij varen met de geloofsverklaring als die aan de orde komt op de Dag des Oordeels?”

 

O Osama! Hoe zul jij varen met de geloofsverklaring als die tegen je spreekt op de Dag des Oordeels?

 

Het leven, Osama, zou niet een enkele les moeten zijn. We moeten tijdens al onze levens talloze lessen onder ogen zien, en deze lessen zijn van een grote verscheidenheid.

 

Mijn situatie is niet anders dan die van heel veel andere mensen die interesse hebben in moslimzaken. Mijn hart doet me pijn als ik nadenk over het aantal jonge mensen die zoveel in zich hadden – die zulke grote en originele bijdragen aan de maatschappij hadden kunnen leveren, die zoveel te bieden hadden wat constructief en positief was – die werden veranderd in levende bommen.

 

Hier is de essentiële vraag die jij jezelf moet stellen en waarvan anderen het recht hebben om te eisen hem beantwoord te zien: Wat hebben al deze lange jaren van  lijden, tragedie, tranen, en opoffering nu eigenlijk bereikt?

 

Ik vraag Allah om iedereen te verenigen onder de waarheid en de rechtvaardige leiding. Ik bid dat hij ons allen leidt naar wat hem behaagt.

 

– Salman b. Fahd al-Awdah