Dr. Fadl’s Eerste Boek Tegen Terrorisme

 

Dr. Fadl—geboren als Sayyid Imam al-Sharif—richtte de Egyptische Islamitische Jihad op en trad op als mentor van Osama bin Laden en Ayman al-Zawahiri voordat Al Qaida werd opgericht.Een toegewijde Moslim en dokter in de geneeskunde. Als moedjahedienbevelhebber, diende Dr. Fadl aan de frontlinies in Afghanistan en Jemen tegen de communistische strijdkrachten.  Hij gaf zijn dwaling openlijk toe vanuit een Egyptische gevangenis in 2007.

 

Sayyid Imam’s "De Rationalisering van Jihad in Egypte en de wereld" (2007)

Deel Een

Caïro Al-Misri Al-Yawm 18 Nov. 07

[Krantenkop: "Exclusief: Al-Misri al-Yawm publiceert de theologische herzieningen van de Jihad. 'De Jihad in Naam van Allah' betrokken bij religieuze overtredingen, waaronder als belangrijkste: doodslag op grond van nationaliteit, huidskleur, en geloofsovertuiging"]

Zijn schuilnaam is Dr Fadl.

Zijn echte naam is Sayid Imam Abd-al-Aziz al-Sharif, geboren in 1950 in de stad Bani Suef. De titel is Dr., omdat hij een arts is die in 1974 met een eregraad is afgestudeerd aan de Medische faculteit van de Universiteit van Caïro.

Dr Fadl begint vandaag, exclusief in Egypte, op de pagina’s van Al-Misri al-Yawm, met het publiceren van zijn rectificaties en de herzieningen van zijn organisatie, Al-Jihad, getiteld " De rationalisering van Jihad in Egypte en de wereld". Op de omslag van zijn werk staat aangegeven dat zijn "werk door jihadistische groeperingen in Egypte is overgenomen als een document voor vreedzame oriëntatie tussen hen en de Egyptische Regering".

De woorden van Sayid Imam—die op de omslag van zijn document zeggen dat hij nog een andere schuilnaam heeft: Abd-al-Qadir Bin Abd-al-Aziz Fadl—zijn correct en accuraat. Sinds de voormalige Jihad Emir zijn tournees begon, waarbij hij in gevangenissen predikt en lezingen geeft om zijn herzieningen voor te leggen aan de harde kern van Jihadstrijders, hebben honderden van hen deze herzieningen onderschreven. Dit heeft zowaar geleid tot een positieve herziening van hun omstandigheden, en tientallen jihadisten werden vrijgelaten door het ministerie van Binnenlandse Zaken.

Fadl, de mentor en voormalige Emir van Ayman al-Zahawiri, baseert zijn document op de jihad in Islam als een voortdurende en volhardende farida [religieuze plicht] maar zegt dat de "jihadisten" zich hebben bezondigd aan talloze fouten die grenzen aan corruptie.

De "Emir" benadrukt dat het zonder rechtvaardiging verspillen van bloed en vernietigen van eigendommen zich onder die zaken bevinden die Gods allerergste toorn teweegbrengen.

 

-       - - 

 

Dank zij Allah, de Enige [God] en de Onderwerper. De God van de hemelen en aarde en al wat daar tussen ligt. De Waardige, de Genadige.

Dank aan Allah, de God van de werelden. We danken hem zoals de dankbaren dat behoren te doen. We roepen gebeden en vrede aan over Zijn waarheidslievende, oprechte Profeet, gezonden door Zijn God als genade voor de werelden, en heel zijn geslacht en volgelingen. Na dit te hebben gezegd, stuurde Allah De Almachtige Zijn Profeet Mohammed, gebeden en vrede zij met hem, met verlichting en met de ware religie, zodat met toestemming van hun God het volk uit de duisternis in het licht zou komen, op Zijn rechte weg. Hij [Allah] ondersteunde hem met Zijn grote overwinning en met zijn trouwe volgelingen, Allah's gebeden en vrede zij met hen allen. Zo openbaarde Allah zijn religie door hem, Allah’s gebeden en vrede zij met hem, en volbracht de verovering voor hem, ondanks zijn vele koppige vijanden. En zo schiep de Profeet, Allah's gebeden en vrede zij met hem, en zijn volgelingen, Allah's gebeden en vrede zij met hen, uit het niets de Staat van de Islam, totdat het een jeugdige, uitgestrekte staat werd die Arabieren, Perzen, Turken, Berbers, Koerden, en Frinjah [Westerlingen] omvatte. Hierna, onder de bescherming van een super Islamitisch Kalifaat, dat zich uitstrekte van Bangladesh in het oosten tot Marrakech [Marokko] en Andalusië in het westen, en van Tasjkent, Azerbeidzjan, en de Kaukasus in het noorden tot Jemen en Bahr al-Arab [de Arabische Zee] in het zuiden, in één enkele, ontzagwekkende staat die gedurende 1300 jaar voortbestond, totdat het Ottomaanse Kalifaat tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) ineenstortte, toen de kralen van de Moslims losraakten, ze verzwakt werden en overal verstrooid raakten.

Met de teloorgang van het Ottomaanse Kalifaat tegen het einde van de negentiende eeuw AD, maakten de Europese landen zich meester van het merendeel van de landen van de Islamitische wereld. Ze verdeelden en verzwakten haar, pikten haar hulpbronnen in, en ontzegden haar industriële vooruitgang. Ze hielden haar bevolkingen in een toestand van verdeling, armoede, en onderontwikkeling. Door de macht van militaire bezetting, legden ze hun cultuur en wetten op aan de landen van de Moslims. Deze Europese naties schiepen daarna een staat voor de Joden (Israël) in het hart van de Islamitische wereld met de bedoeling haar uit te putten en te vernederen. Zonder twijfel is dit de Moslims allemaal overkomen vanwege hun zonden. Zoals de Almachtige zei "Welke ramp u ook overkomt, het is door hetgeen uw handen hebben gewrocht " (Soera Asj-Sjoera, vers 30) [Koranvers]. Deze vijandige alliantie dringt haar voogdijschap nog steeds op aan de Moslimnaties en vraagt hun om meer concessies, of zoals in de verwezenlijking van een gezegde van De Almachtige' "En de Joden en de Christenen zullen u nooit welgezind zijn, tenzij gij hun godsdienst belijdt". (Soera Al-Baqarah, vers 120) [Koranvers].

De bevordering van de Europese cultuur en de toepassing van haar wetten in de landen van de Moslims heeft geleid tot de verbreiding van  corruptie en moreel verval. De deugdzamen onder de Moslims werden zich bewust van dat gevaar, en zij riepen op tot herstel, voordat de Goddelijke toorn en totale verwoesting neerdaalt. Zij geloofden dat de terugkeer van de Moslimlanden naar de arbitrage van de sharia van hun God de basis voor alle hervormingen zou zijn, zowel voor de naties als hun bevolking. Bovendien is op grond van zijn geloof in zijn God het volgen van de arbitrage van de sharia een verplichting voor iedere moslim. Hij zou zondigen en zijn geloof zou onstabiel worden als hij dat zou verzaken. Dit is vanwege het gezegde de uitspraak van de Almachtige "Maar neen, bij uw Heer, zij zullen geen gelovigen zijn, voordat zij u (Profeet) tot rechter maken over al hun geschillen en in hun hart geen weerstand vinden tegen hetgeen gij besluit, maar het accepteren in de volste overtuiging" (Soera Al-Nisa, vers 65) [Koranvers]. De Almachtige zei "Het betaamt de gelovige man of vrouw niet, wanneer Allah en zijn Boodschapper over een zaak hebben beslist, dat er voor hen een keuze zou zijn in die zaak. En wie Allah en Zijn Boodschapper niet gehoorzaamt, is zeker klaarblijkelijk afgedwaald" (Soera Al-Ahzaab, vers 36) [Koranvers]. Daarom is het vermijden van Allah’s Sharia de oorzaak van verval op Aarde en in het Hiernamaals. Hiertegen verenigt de arbitrage door zijn Sharia het beste van deze wereld en het Hiernamaals voor moslims. Zoals De Almachtige zei "En indien de mensen van die steden hadden geloofd en Allah hadden gevreesd, zouden Wij zeker zegeningen van de hemel en aarde voor hen hebben gezonden." (Soera Al Aa'raaf, vers 96) [Koranvers]. De Almachtige zei "Indien zij (de heidenen) zich (slechts) aan het (rechte) pad hadden gehouden, zouden Wij hun water in overvloed te drinken geven" (Soera Al-Djinn, vers 16) [Koranvers]. De moslimgeschiedenis geeft ruimschoots bewijs dat men welvaart, overwinning, en rijkdom kende toen men vasthield aan hun Sharia. Deze schitterende Islamitische geschiedenis is in de huidige tijd het enige waaruit Moslims trots kunnen putten.

Er zijn verschillende routes gevolgd door hen die streven om Islam’s Sharia arbitrage te geven in onze huidige tijd en op te staan tegen de supermachten die niets anders accepteren dan de vernedering en verzwakking van de Moslims. Sommige Islamitische groeperingen namen hun toevlucht tot conflicten met de heersende autoriteiten van hun landen, of met de supermachten en hun onderdanen in de naam van de jihad ten goede van Allah de Almachtige, met de bedoeling om  de status van de Islam hoog te houden. In verscheidene landen, van het uiterste oosten tot het uiterste westen, verspreidden zich conflicten. Deze conflicten waren vermengd met vele overtredingen van de Shar'i [de beginselen van godsdienst, een breder begrip dan Shari'a], zoals moord op grond van nationaliteit; moord vanwege de kleur van het haar of de huid; moord vanwege geloofsovertuiging; moord van moslims en niet-moslims die niet gedood mogen worden, en overdrijving in het aanhalen van de zaak van Al-Tatarrus [onschuldigheid bij het doden van niet-strijders of burgers en moslims die als "menselijk schild" dienen bij het bestoken van een vijand] om de cirkel van moorden te vergroten, er vandoor gaan met het geld van hen aan wie een belofte van veiligheid is gegeven, en het saboteren van eigendom. Er is niets dat zo de woede van God en Zijn toorn als het verspillen van bloed en het verwoesten van eigendom zonder rechtvaardiging. Dit is een zekere reden voor mislukking op aarde en moeilijkheden en aansprakelijkheid in het Hiernamaals. De Almachtige zei "... laat daarom diegenen die tegen zijn [de Boodschapper] gebod ingaan, zich in acht nemen opdat hen geen rampspoed overkome of een pijnlijke straf hen achterhale " (Soera Al-Noer, vers 63) [Koranvers].

De ondertekenaars van dit document, door hun misnoegen bekend te maken over deze schendingen van de shar'i en de verloedering die dit heeft veroorzaakt, herinneren zichzelf en de gemiddelde moslims aan een aantal religieuze reguleringen van de figh [theologie] van de jihad. Zij bevestigen hun verplichting aan deze reguleringen zoals die genoemd worden in dit document. Ze roepen andere moslims op, vooral de jongere generaties van de Islamitische jeugd, om zich eraan te houden, en niet te vervallen in de in de schendingen van de shar'i van hun voorgangers, als een gevolg van onwetendheid over religie of opzettelijk handelen. Omdat zij [de voorgangers] noch de religie hooghielden noch de wereld hebben geholpen, maar vooral omdat jihad een voortgaande religieuze plicht is in de Natie of the moslims, en omdat Allah de Almachtige het heeft verordonneerd en totdat de laatste van hen, samen met de Heer Christus, vrede zij met hem, de Bedrieger bevecht aan het einde der tijden, zoals onze Profeet Mohammed Allah's gebeden en vrede zij met hem, ons hebben verteld. De Profeet beschreef jihad als "de top van de heuvel van de Islam", want daarmee behoudt Allah hun religie en hun wereld voor de moslims, en hun trots en waardigheid hier en in het Hiernamaals. Dus is het noodzakelijk om het begrip van de religieuze plicht van de jihad te rationaliseren.

We formuleren deze religieuze richtlijnen om handelingen van  jihad te rationaliseren, in artikelen waartoe we onze loyaliteit verklaren. We roepen de moslims in het algemeen op, vooral de jihadistische groeperingen in verschillende delen van de wereld, om zich eraan te houden. Als wij dat doen, vervullen we onze plicht van het geven van advies in het belang van Allah en Zijn Boek, en Zijn Profeet, Allah's gebeden en vrede zij met hem, en moslims in het algemeen. We zeggen dit, terwijl we de moedjahedien broeders overal volstrekt waarderen, en we erkennen dat zij, en in het algemeen, verdedigers zijn van een nobele zaak en dragers van een sublieme missie. Het is niet waar dat zij najagers zijn van materieel gewin. In werkelijkheid offeren velen van hen zichzelf én hun kostbare bezittingen op voor het eergevoel van de Islam en de moslims.

Artikelen van het Document:

Ten eerste: De Religie van de Islam

De religie van de Islam is de laatste religie, en  hiermee beëindigde Allah De Almachtige alle hemelse boodschappen die door hem vanuit Zijn Verhevenheid waren gezonden om zijn schepselen te leiden. Hij inspireerde het tot de laatste der profeten en de afgezanten, Mohammed, de beste gebeden en de hoogste erkenning zij met hem en met hen [afgezanten].

Islam is bindend voor al diegenen aan wie  opdrachten zijn gegeven [om God te aanbidden], of het nu mensen of djinns zijn, uit de tijd van de zending van de Profeet, Allah's gebeden en vrede zij met hem, tot aan de Dag der Wederopstanding. De Almachtige zei: "En Wij hebben u slechts gezonden als een brenger van blijde tijdingen en als waarschuwer tegen zonden " (Soera Saba, vers 28) [Koranvers]. De Almachtige zei: "Zeg: “O mensdom, ik ben u allen tot een boodschapper van Allah" (Soera Al Al-Aa'raaf, vers 158) [Koranvers]. In de Sahih [met sterke attributie] Uitspraken van de Profeet, zei de Profeet, Allah's gebeden en vrede zij met hem, "gebruikelijk werd een profeet naar zijn specifieke volk gestuurd, maar ik werd gestuurd naar de mensen in het algemeen". Dit is overeen gekomen, en alle mensen sinds de Missie van de Profeet tot aan de Dag der Wederopstanding zijn "de natie die is opgeroepen" om zich aan te sluiten bij de religie van de Islam. Naar hen wordt verwezen in de uitspraak van de Almachtige "O mensheid" in de Koran. Zij die gehoor geven aan de oproep zijn de "de Natie van Antwoord", de moslims naar wie verwezen wordt in het gezegde van de Almachtige in de Koran: "O zij die hebben geloofd".

Dit is in hoeverre het mensen betreft. Wat betreft de missie van de Profeet naar de djinns: deze wordt bevestigd aan het einde van Soera Al-Ahqaaf en aan het begin van Soera Al-Djinn.

De betekenis van de Bindende Natuur van de Islamitische Religie: Het is zo dat alle schepselen van Allah de Almachtige die sinds de Missie van de Profeet, Allah's gebeden en vrede zij met hem, zijn opgeroepen, enkel op grond van de Islamitische religie, en niet eerder dan de Dag der Wederopstanding ter verantwoording zullen worden geroepen, vanaf het moment waarop de Engel des Doods wordt gezien tot aan het moment van neerlegging in het graf, dan is wederopstanding en verantwoordelijkheid voor de laatste bestemming of een hoog paradijs of een brandende hel. Dus zij die de religie van de Islam niet hebben aangenomen, of zij die haar hebben aangenomen maar daarna zijn weggebroken van de Sharia door zich aan een van de contradicties van de Islam over te geven, zal zonder twijfel vergaan wanneer men in deze toestand komt te overlijden. Allah de Almachtige zei: "En wie een andere godsdienst zoekt dan de Islam, het zal van hem niet worden aanvaard en hij zal in het Hiernamaals onder de verliezers zijn " [Soera Al-Imraan, vers 85) [Koranvers]. De Almachtige zei: "... wie van de gezindtes hem verwerpt, het Vuur zal zijn bestemming zijn ..." (Soera Hoed, vers 17) [Koranvers]. De Almachtige zei: "Als gij anderen vereenzelvigt in de aanbidding van Allah, zal uw werk stellig vruchteloos blijken en gij zult zeker tot de verliezers behoren " (Soera Al-Zomar, vers 65) [Koranvers]. De Sjeik van Islam, Ibn Taymiyah, Allah’s Genade zij met zijn ziel, zei "het is een ondubbelzinnig gegeven in het geloof van de Islam—en dit wordt door alle Moslims onderschreven—dat iemand die de volgelingen van andere godsdiensten dan de Islamitische godsdienst bevordert, of het volgens van een sharia die een andere is dan de sharia van Mohammed, Allah's gebeden en vrede zij met hem, een kafir [ongelovige] is" (Collection of Fatwas, deel 28).

De Betekenis van de Religie van de Islam: het is "istislam" [Arabisch voor overgave], of het toestaan dat men zichzelf volledig laat leiden door de shar'i van Allah de Almachtige. Dit is het voorschrift van slavernij alleen voor Allah, zonder enige partner. Zoals de Almachtige zei: "Toen zijn Heer tot hem zeide: “Onderwerp U”, zeide hij: “Ik heb mij aan de Heer en Verzorger der Werelden onderworpen " (Soera Al-Baqarah, vers 131) [Koranvers]. Zo’n onderwerping, zo’n toelaten om zichzelf te laten leiden, en zo’n slavernij wordt bereikt door Allah te aanbidden op de wijze die de Almachtige wil, en niet zoals wij dat willen, maar door het volgen van de Shar'i  van de Almachtige te volgen, in ieder aspect van het leven, groot of klein, en niet enkel binnen het geloof en het aanbidden. Dit is wat de Almachtige nauwkeurig beschrijft in Zijn uitspraak: "Zeg waarachtig: “mijn gebed en mijn offer, mijn leven, en mijn dood, zijn (alle) gewijd aan Allah, de Heer der Werelden. Geen partner heeft hij. Zo is mij bevolen, en ik ben de eerste der Moslims van hen die buigen voor Zijn Wil" (Soera Al An'aam, vers 162-163) [Koranvers]. De Almachtige zei: "... en Wij hebben u het Boek nedergezonden, alles verklarend ..." (Soera Al Nahl, vers 89) [Koranvers]. Net zoals de boodschap van de Islam bindend is voor alle mensen, "daar dit zijn tijdelijke en ruimtelijke algemeenheid is" [aanhalingstekens door bron], is het ook bindend voor hen in alle aangelegenheden in hun leven, "en dit is zijn objectieve algemeenheid". Al dit wordt er door vervuld tot aan de Dag der Wederopstanding, want er is geen Profeet na Mohammed, Allah's gebeden en vrede zij met hem.

Als de Islam wordt vervuld door Gods doel prioriteit te geven boven het eigen doel, dan is er sprake van  breuk of misdrijf door dat te overtreden. De overtredingen zijn gegeven in graden:

-       Hij die prioriteit geeft aan het eigen doel boven het doel van zijn God in onbeduidende zaken, deze persoon begaat kleine zonden "wat opstandigheid is";

-       Hij die prioriteit geeft aan het eigen doel boven het doel van zijn God in grote zaken, is degene die grote zonden begaat "wat losbandigheid is";

-       En hij die prioriteit geeft aan het eigen doel boven het doel van zijn God in fundamentele zaken, is degene die in "kafir" [ongeloof] is vervallen. Dit is omdat Allah de Almachtige kafir heeft omschreven als "het summum van slechtheid" [‘En volhardden in grote zonde’] (Soera Al-Waaqiah, vers 46) [Koranvers]. De Almachtige zei: " ... En wie iets met Allah vereenzelvigt, heeft inderdaad een gruwelijke zonde begaan" (Soera Al-Nisa, vers 48) [Koranvers].

 

Allah de Almachtige verbood al deze  overtredingen op hun verschillende niveaus. De Almachtige zei: "... maar Allah heeft in uw hart het geloof dierbaar en schoon gemaakt, en Hij heeft ongeloof, buitensporigheid en ongehoorzaamheid afkeurenswaardig gemaakt..." (Soera Al-Hodjoorat, vers 7) [Koranvers]. Tijdens iemands leven staan al deze zonden open voor berouw en vergiffenis. Maar voor hen die in deze toestand komen te overlijden, dit is een welbekend beschrijving in de boeken van het geloof en de theologie. Al-Bayhaqi refereerde hieraan in zijn boek "Shu'ab al-Iman", volgens Al-Hulaymi, Allah zij hen genadig.

In zijn boek "Concurrences on the Principles of Shari'a – Volume One”, noemde Imam al-Shatibi, Allah’s genade zij met hem, dat "Allah heeft  de Sharia op zo’n manier geformuleerd dat het de [natuurlijke] neiging van de geest is om de bedoeling van de Wetgever [God] te volgen". Dit is de betekenis van opdracht, dus de moslim mag niet het tegengestelde doen door de tekst van de Sharia zo te draaien dat deze overeenstemt met zijn neigingen, want dit zou iets anders zijn dan wat Allah de Almachtige verlangt.

Op het gebied van de jihad in het belang van Allah de Almachtige, is dit één van de branches van het geloof, of zoals de Geliefde Uitverkorene, Allah's gebeden en vrede zij met hem, correct geciteerd het zelf zei "de top van de heuvel van de Islam". In dit grootse domein, het domein van de jihad, is er de onderwerping van de moslim aan zijn God de Almachtige door prioriteit te geven aan Gods doel voor hem, wat boven zijn eigen voor zichzelf gekozen doel uitgaat. Dit wordt bereikt door de moslimkennis van wat Allah op een bepaald moment en naar vermogen voor hem tot verplichting heeft gemaakt. Hij ontvangt zijn beloning voor wat hij in staat is te doen, en hij wordt geabsolveerd van de zonde voor wat hij niet heeft kunnen doen. Dit is de weg van de moslims in al hun aangelegenheden, voor de jihad en voor andere zaken. Maar als een moslim voor zichzélf een doel stelt dat voorbij zijn capaciteit ligt en dat niet gepast is gezien zijn omstandigheden – zelfs wanneer dat in zichzelf een legitiem doel is – en hij vervolgens iedere mogelijke weg volgt om zijn doel te bereiken, zonder daarbij gebonden te zijn door de beperkingen van de Sharia, dan zou hij prioriteit gegeven hebben aan zijn eigen doel boven het doel dat zijn God voor hem verlangt. Dit is niet de weg van de moslims maar de weg van de revolutionaire secularisten. In Islam bestaat er niet zo iets als "het doel heiligt de middelen", zelfs als het doel nobel en legitiem is om mee aan te vangen. Integendeel, een moslim aanbidt Allah door middel van de middelen die hij gebruikt, evenals dat hij hem aanbidt door middel van de doelen die hij nastreeft. Als hij sterft voordat hij zijn doel bereikt heeft, dan krijgt hij de beloning voor zijn poging, en wordt hij geabsolveerd van de zonde van wat hij niet heeft kunnen volbrengen. Zoals De Almachtige zei: "Wie terwille van Allah zijn thuis ontvlucht, zal op aarde weidse en ruimtelijke toevluchtsoorden vinden. En wie van huis weggaat, zijn land verlatend terwille van Allah en zijn Boodschapper en de dood achterhaalt hem – zijn beloning bij Allah staat vast; Allah is Vergevingsgezind, Genadevol " [Soera Al-Nisa, vers 100) [Koranvers]. Een ieder die een weg volgt die niet door de shar'i wordt goedgekeurd, zijn daad is ongeldig en onacceptabel, en Allah aanvaardt dat niet van hem. Zoals De Almachtige in zijn Heerlijkheid zei: "... Allah neemt alleen de opoffering van de rechtvaardigen aan." (Soera Al-Maidah, vers 27) [Koranvers]. De Profeet, Allah's gebeden en vrede over hem, zei: "Zij die een daad begaan die we niet hebben voorgeschreven, hun daad wordt afgewezen", een uitspraak die wordt hernomen door Muslim [één van de autoriteiten op gebied van de Uitspraken van de Profeet]. De betekenis van "afwijzen" is hier dat Allah het niet accepteert. Dus het zich vergewissen van wat juist is, is een plicht waaraan moet worden voldaan voordat men tot welke handeling dan ook overgaat, omdat Allah in zijn Heerlijkheid ons ter verantwoording zal roepen voor wat hij van ons verlangde en wat hij voor ons koos als shar'i, en niet op wat wij zelf willen of goeddunken.

Een Moslim is verplicht te handelen volgens de Sharia, en krijgt hiervoor van Allah zijn beloning in verhouding tot de inspanning die hij binnen de grenzen van zijn vermogens heeft gedaan. Dat wat hij niet heeft kunnen doen zal Allah niet in aanmerking nemen, en Hij zal hem niets kwalijk nemen voor het niet bereiken van het doel. Dit staat duidelijk in het hierboven genoemde vers "Hij die zijn huis verlaat als een vluchteling ", en in het door de Profeet, Allah's gebeden en vrede zij met hem, gezegde over wat er op de Dag der Wederopstanding zal gebeuren voor de naties van de profeten en hun volgelingen. "En een Profeet komt met de twee mannen, en een profeet komt met één man, en een profeet komt zonder iemand bij zich te hebben". Met deze uitspraak van de profeet wordt ingestemd door Ibn Abbas, Allah zij verheugd in hem. Deze uitspraak gaat over de gehoorzaamheid aan Allah's wil, waarin staat dat "Ukasha kwam daar eerder mee dan jullie". Ieder van hen, vrede zij met hen, deed wat Allah hen opdroeg om Zijn boodschap door te geven. In Zijn Heerlijkheid zal hij geen rekenschap van hen verlangen over het aantal van hun volgelingen. Dus is een moslim verplicht om volgens de Sharia te handelen maar het is niet aan hem om doelen te bereiken, want dat is aan Allah’s beschikking en Zijn Wil, in zijn Majesteit. Het doel wordt bereikt wanneer er de juiste beweegredenen voor zijn, tenzij het lot het anders wil. Dan zie je dat het niet waar is dat "iedere handeling die tekortschiet in het bereiken van zijn doel is van generlei waarde". Hier is één van de profeten, vrede zij met hen, die de voorspraak uitvoerde die hem werd opgedragen te doen, maar niemand volgde hem, dus het doel of een deel daarvan werd niet bereikt. Was zijn daad van generlei waarde? Dit komt doordat Allah de Almachtige zei: "We zenden geen boodschapper of hij moet worden gehoorzaamd volgens Allah’s gebod" (Soera Al-Nisa, vers 64) [Koranvers]. Maar hier is een profeet aan wie niemand gehoorzaamde. Was zijn handeling zinloos omdat deze haar doel niet heeft bereikt? Hiermee weet je dat het niet juist is om de voorgaande zin toe te passen op iedere handeling die te kort schoot in het bereiken van  haar doel, en te concluderen dat ze van generlei waarde is is. Dit is niet waar. Zo lang de handeling in overeenstemming is met de Sharia, krijgt een Moslim zijn beloning in verhouding tot de inspanning die hij heeft gedaan, zelfs als hij zijn doel niet heeft bereikt, zoals bewezen wordt in het voornoemde vers. En de Almachtige zei: "Wie ter grootte van een atoom goed deed, zal dit aanschouwen. En wie ter grootte van een atoom kwaad deed, zal dat ook aanschouwen." (Soera Al-Zilzaal, verzen 7 en 8) [Koranvers]